Ezilenler 1861 yılında ilk baskısı yapılan roman.Dostoyevski'nin en başarılı eserlerinden biri olan Ezilenler'de , yazar diğer romanlarında da yaptığı gibi ruh çözümlemelerine sıkça yer vermiş, okurun karakterlerin psikolojisine bürünmesini sağlamıştır. Roman, toplumda hep aşağılanan ve hor görülen insanların, nüfuzlu kimselerin bencilce hesapları arasında ezilişini ve sarsılışını işler. Dostoyevski, seçtiği sıradan ama olağanüstü yaşantıları ile bizi şaşırtan karakterleri ile okuru ürpertiyle karışık bir merağın içinde bırakmıştır. Yazar ustaca kurgusu, okuyucuyu sıkmayan anlatımı ile "Ezilenler"i en başarılı romanlarından biri olarak edebiyat dünyasına kazandırmıştır.
Gerçek sanat
'Yanılgı sözkonusu değil, çağdaşlar içinde bir tek Shakespeare'in kıyaslanabileceği bir kral var karşımızda... Aiskhylos ve Shakespeare'den sonra, ruhların ve bedenlerin dipsiz derinliklerine inebilmiş tek insan odur belki de.' -Leon Daudet-
On yıl süreyle Sibirya’da, sürgünde kalan Dostoyevski’nin ilk büyük romanı Ezilenler yazarın başkent Petersburg’a dönüşünden kısa bir süre sonra,1861 yılında yayımlandı. Ama eleştirmenlerde neredeyse hiç yankısı olmadı. Dostoyevski’nin dostları bile romanı beğenmediler. Yazar da elli kadar saygasından kıvanç duyduğu bu romanı “yabanıl” bulurdu.
Bu kitapta Dostoyevski, insana ve onun doğal iyiliğine inancını belirtir; kurtuluşumuzun kendi ellerimizde olduğunu vurgular. İncil’deki ilkelere uyulması ve herkesin benzerlerini kendini sevdiği kadar sevmesi yeterlidir. Psikolojik çözümlemelerdeki güçlülük,sara krizlerinin anlatıyışındaki büyük ustalık bu kitapta ilk kez ortaya çıkmakta ve geleceğin dev yazarını haber vermektedir.
Gerçek sanat
'Yanılgı sözkonusu değil, çağdaşlar içinde bir tek Shakespeare'in kıyaslanabileceği bir kral var karşımızda... Aiskhylos ve Shakespeare'den sonra, ruhların ve bedenlerin dipsiz derinliklerine inebilmiş tek insan odur belki de.' -Leon Daudet-
On yıl süreyle Sibirya’da, sürgünde kalan Dostoyevski’nin ilk büyük romanı Ezilenler yazarın başkent Petersburg’a dönüşünden kısa bir süre sonra,1861 yılında yayımlandı. Ama eleştirmenlerde neredeyse hiç yankısı olmadı. Dostoyevski’nin dostları bile romanı beğenmediler. Yazar da elli kadar saygasından kıvanç duyduğu bu romanı “yabanıl” bulurdu.
Bu kitapta Dostoyevski, insana ve onun doğal iyiliğine inancını belirtir; kurtuluşumuzun kendi ellerimizde olduğunu vurgular. İncil’deki ilkelere uyulması ve herkesin benzerlerini kendini sevdiği kadar sevmesi yeterlidir. Psikolojik çözümlemelerdeki güçlülük,sara krizlerinin anlatıyışındaki büyük ustalık bu kitapta ilk kez ortaya çıkmakta ve geleceğin dev yazarını haber vermektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder